«روزی روزگاری»، سیاه مشق‌های شبانه‌‌ «اسماعیل شفیعی سروستانی» است که به ساحت مقدس حضرت صاحب الزمان(عج) تقدیم شده است.
این نوشته با نثری شیوا و روان، چنان بر عمق جان می‌نشیند که گویی تمامی دغدغه‌ها و حرف‌های دل نویسنده، حرف‌ها و دغدغه‌های تو هم هست.
شاید در ابتدا متوجه ارتباط میان عناوین موجود در فهرست نشویم؛ اما وقتی با حرف‌های از جان برآمده‌ نویسنده آشنا می‌شویم، ارتباط تنگاتنگی بین تک‌‌‌‌‌‌‌‌تک کلمات کتاب برقرار خواهیم کرد.
فرصت کوتاهی دست داد و روز و شبی را در روستایی کُردنشین سر کردم. مرد کُرد، کوه، چشمه، آسمان پرستاره، تفنگ و موسیقی که پا به پای شاعرانه‌ها، آشکار و بی‌پرده، همه تمنای انسان رها در صحن دشت و صحرا بلندای کوتاه را آشکار می‌سازد. شاید وجهی از تمنا و آرزوی آدمی را می‌توان در این سرزمین آشکارا دید. همه آنچه که در زیر پوششی از خودداری، سرکوبی تمنا و اخلاق پنهان می‌شود؛ اما، از لابه لای قصه‌ها، لطیفه‌ها و گفت‌وگوهای خودمانی و خلوت شبانه بیرون می‌زند و پرده از چهره‌ آدمی برمی‌افکند.