«زنان گمشدگان » که با نام «ناپدیدشدگان» نیز مشهور است، در سال ۱۹۸۱ به قلم «آریل دورفمان» نوشته شده است. داستان درباره مردم یک روستاست که روزی کنار رودخانه روستای‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان، با جسدی روبه‌رو می شوند که آب با خود آورده است، اما قابل شناسایی نیست…
«زنان گمشدگان» که اثری بی زمان است، نماد هراس آور و خوفناک موقعیت سیاسی کشورهای آمریکای لاتین در زمان حکومت استبداد است. این رمان تلاش زنان روستایی یونانی را به تصویر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کشد که در دوران اشغال یونان به دست نیروهای آلمانی، به مقابله با سروان فاشیستی که اداره امور روستای آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به نام «لانگا» را به عهده دارد، برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خیزند.
در جریان این داستان، آب رودخانه لانگا، جسدی را به دهکده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد که قابل شناسایی نیست و توسط نیروهای ارتشی به سرعت دفن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. در این میان پیرزنی به نام «سوفیا» ادعا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند که جسد متعلق به شوهر گمشده اوست و باید به او تحویل داده شود تا با مراسمی شایسته به خاک سپارد. ارتش با او مخالفت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و برای همین سوفیا خودسرانه با کمک زن‌های دهکده جسد را نبش قبر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند .
سروان «گئورگاکیس» به «پدر گابریل» پناه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد تا مردم را آرام کند، اما پدر گابریل پس از آرام کردن مردم، به آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پیشنهاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که برای مستأصل کردن بیشتر ارتش، همگی ادعا کنند که صاحب آن جسد هستند. یک قاضی از طرف دولت به لانگا فرستاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود تا مسئله را حل کند…