«لئِو نیکلایِویچ تولستوی» زاده نهم سپتامبر ۱۸۲۸ در «یاسنایا پالیانا» – درگذشته بیست نوامبر ۱۹۱۰ در یاسنایا پالیانا)، نویسنده‌ روسی و یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان تاریخ ادبیات جهان است. او به‌سبب نوشتن رمان‌های واقع‌گرایانه‌ی‌ خود، «جنگ و صلح» و «آنا کارنینا»، شهرت جهانی به دست آورد.

تولستوی در خانواده‌ای اشرافی به دنیا آمد. پدرش وکیل پرآوازه‌ای بود. او پس از پایان مدرسه، وارد دانشگاه «قازان» شد، اما پس از مدتی آنجا را ترک کرد و مشغول یادگیریِ رشته‌ حقوق شد تا همچون پدرش وکیل شود، اما خبر نداشت قرار است با رمان‌هایش زمین‌لرزه‌ای بر اندام ادبیات جهان بیفکند.

پس از دانشگاه و شغل وکالت، به ارتش روسیه و جنگ‌های قفقاز پیوست. اولین جرقه‌ نویسندگی‌اش، پس از شنیدن داستان سربازان، در ذهنش روشن شد که با نوشتن داستان «کودکی» آن را شروع کرد و با کتاب‌های «نوجوانی» و «جوانی» این سه گانه را به پایان رساند.
پس از جنگ، تولستوی به فکر ساختن دوباره‌ آموزش‌وپرورش روسیه بود. لئو تولستوی به کشورهای متعددی سفر کرد و با اندیشمندان بزرگی همچون «چارلز دیکنز» دیدار کرد. پس از تحقیق و بررسی نظام‌های آموزشیِ کشورهای دیگر، به روسیه بازگشت و تحت تأثیر افکار «ژان ژاک روسو» دست به تأسیس مدرسه در روستاها زد.

تولستوی، برخلاف دیگر نویسندگان، عمل‌گرا بود. او نه‌تنها داستان می‌نوشت، بلکه داستان می‌ساخت. مردم روسیه تا به امروز، لئو تولستوی را یکی از پایه‌گذاران نظام آموزشی نوین خود می‌دانند.

مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از: آناکارنینا؛ جنگ و صلح؛ رستاخیز؛ تریلوژی کودکی، نوجوانی، جوانی؛ قزاقان؛ چه باید کرد؛ مرگ ایوان ایلیچ؛ هنر چیست.

این اقتباس شنیداری بر اساس منابع موثق تنظیم شده است. این منابع عبارت‌اند از:

«زندگانی تولستوی» اثر «رومن رولان»، «تولستوی» اثر »هنری گیفورد»، «شرح مفصل احوال و آثار تولستوی، نویسنده‌ی نامدار روسیه» اثر «هانری تروایا»، «تولستوی» اثر «اشتفان تسوایگ» و «درباره‌ جنگ و صلح» اثر «سامرست موآم».