از همان ایام جوانی آدمی خویش تن دار و سر به تو بودم و با گذشت زمان این خلق و خو در من شدت گرفت چرا که پیشامد های روزمره زندگی مرا بیش از پیش مرا به سوی تنهایی و عزلتی کشاند که همیشه آرزویش را داشتم. باید بگویم حتی در آن ایام که خدمت در ارتش را انتخاب کردم با این پیشبینی بود که آدم در هیچ جا آنقدر تنها نیست که در سرباز خآنه …