در قرن شانزدهم، هنگامی که امپراتوری عثمانی در اوج قدرت است، و «سلطان سلیمان خان» قانونی بر سه قاره و هفت اقلیم حکمرانی می‌­کند، در پشت درهای بسته و دیوارهای بلند «توپقاپو سرای» سیصد کنیز در بزرگ­ترین حرمسرای امپراتوری، جدا از دنیای بیرون روزگار  می‌­گذراندند. در این جهان بسته، زندگی بر اساس قوانین خاص و مستقلی می­‌گذرد. در این «گودال مار» زندگی با نفرت و کینه‌­توزی، توطئه و مبارزات بر سر قدرت عجین است. هنگامی که «خرم» را که یک دختر تاتار رومی است به حرمسرا می‌­آوردند، زندگی عادی و روزمره حرمسرا به یک­باره دگرگون می‌ش­ود. این زن خیره‌­سر و عصیانگر حاضر نیست مانند دیگران به سرنوشت خود به مثابه کنیز در حرمسرا تن در دهد! و به قوانین جاری تمکین کند. او با تمام قوا و با اراده آهنین می­‌کوشد تا خود را به مرکز قدرت یعنی به کنار سلطان سلیمان برساند. و در این مسیر برای رسیدن به هدف خود به هر وسیله‌­ای چنگ می‌­زند. خرم با مهارت تمام، خود را در قلب سلطان سلیمان جا می‌­کند و توطئه می­‌چیند و هر صدای مخالفی را در گلو خفه می‌­کند. و سرانجام سوگلی خاص سلطان می‌­شود و از محبت و اعتماد کامل وی برخوردار می‌­گردد. قدرت سیاسی خرم در مقابل معتمد سلطان، روز به روز بیشتر می­‌شود و او با هوش سرشار و بی­رحمی و قساوت خود، به‌­زودی در جهانی که تا آن روز دنیای ویژه مردان محسوب می‌­شد و زنان را به آن راهی نبود، به قدرت و نفوذ بی‌­نظیری می‌­رسد و سرانجام پس از اعدام دلخراش «ابراهیم پاشا» وزیر اعظم سلطان، تمام راه‌­ها برای اجرای منویات واقعی او باز می‌­شود. زیرا که خرم اراده کرده است نخستین «سلطانه» دربار عثمانی در تاریخ سیصد ساله این امپراتوری شود.