چند نفری که دور بخاری دیواری جمع شده بودند، همه حقوقدان یا کسانی بودند که کارشان به نحوی به قانون و علم حقوق مربوط می‌­شد. «مارتیندال» وکیل بود. «روفوس لرد»، مشاور حقوقی دربار بود. «دانیل پسر» بود که با پرونده خانواده «کارستیر» اسم و رسمی یافته بود، و غیر از این­‌ها چند تن از اهل قانون و قضا بودند، مثل آقای «کلیور»، قاضی دیوان عالی، «لوئیس»، «ترنچ» و آقای «تریفس» بزرگ. آقای تریفس مردی خبره و باتجربه بود و حدود هشتاد سال داشت. عضو یکی از موسسات حقوقی خیلی معروف بود و در خودِ آن موسسه هم شهرت بیشتری از بقیه داشت. از کارشناسان بزرگ حوزه جرم‌­شناسی به شمار می‌­رفت و معروف بود که از جریانات پشت پرده اطلاعات زیادی دارد.

بعضی که سنجیده سخن نمی­‌گفتند، معتقد بودند باید خاطراتش را بنویسد. ولی آقای تریفس زیر بار نمی‌­رفت. می‌­دانست که اطلاعاتش بیشتر از این حرف­‌هاست. با این­‌که بازنشسته شده بود، دوستان و همکارانش برای نظرات او احترام زیادی قائل بودند و از این لحاظ در تمام انگلستان بی­‌همتا بود. هرگاه با آن صدای لرزان و آرام لب به سخن می­‌گشود، سکوتی آمیخته با احترام همه جا را فرا می­‌گرفت…