«شطرنج» روایت مسافران یک کشتی است که با یک قهرمان شطرنج مسابقه می‌دهند.

در قسمتی از این داستان می­‌شنویم:

هیاهوی همیشگی بر عرشه‌ عظیم کشتی بخار مسافربری که نیمه‌شب نیویورک را به مقصد بونئوس آیرس ترک می‌کرد، در جریان بود. کسانی که از راه‌های دور و نزدیک برای بدرقه‌ دوستان‌شان آمده بودند، به هل دادن و تنه زدن مشغول بودند؛ تلگراف‌رسان‌های کلاه به سر کناره‌ها را به اشغال خود در آورده بودند و سرهای‌شان را توی تالار‌ها می‌کردند و نام‌هایی را صدا می‌زدند؛ چمدان‌ها و گل‌ها به روی عرشه می‌آمدند؛ بچه‌های فضول از پله‌ها بالا و پایین می‌رفتند و در این اثنی هم گروه موسیقیِ جُنگ کشتی بی‌وقفه به نواختن ادامه می‌داد. من کمی دورتر از این غوغا، روی عرشه‌ی مسافران ایستاده و مشغول حرف زدن با آشنایی بودم که ناگهان چند فلاش شدید دوربین در نزدیکی‌مان زده شد. به نظر می‌رسید که خبرنگاران در آخرین لحظات پیش از عزیمت کشتی، مشغول مصاحبه و عکاسی از شخصی مشهور هستند. دوستم به آن سمت نگاهی انداخت و لبخندی زد. «آه، گویا یک همسفر نادر در کشتی‌تان دارید. او چِتویک است.»