«مسلم بن عقیل» سفیر «امام حسین(ع)» وارد شهر «کوفه» شد تا روح قیام جهان شمول او را در دل و جان مردم به ستوه آمده کوفه بدمد و در حضور بزرگان و مجاهدان راه حق و مردم، مژده ورود سبط پیامبر را داد و مردم در مسجد کوفه بر پیمان خود تأکید کردند.
«مسلم بن عقیل» سفیر شجاع و خردمند «امام حسین (ع)» بار دیگر از مجاهدان و مردم کوفه بیعت گرفت و با این که توسط رادمردان صالحی چون «آبس شاکری همدانی» و «حبیب بن مظاهر» از ماهیت مردم کوفه آگاه شده بود، «قیس بن مسحر سیداوی» و «آبس شاکری» را به استقبال امام که از مدینه به کوفه عازم بود، فراخواند.
در این اوضاع «ابن مرجانه»، پسر زیاد، وارد کوفه شد تا شورش مردم را سرکوب کند. از سویی شعله‌های نفاق مردمی و نیز برخی از سران سست عنصر و مصلحت طلب با ورود عبیدالله بالا گرفت و اوضاع به سود غاصبان خلافت امام در حال دگرگونی و شعله های آتشین عشق مردم به «حسین بن علی» در حال خاموشی بود؛ تا بیعت کنندگان پشت حسین را خالی کنند و ننگ ابدی را در سینه تاریخ اسلام حک کنند.