«لوچو» نوجوان چهارده‌ساله‌ای است که در کودکی نابینا شده‌ است، اما هنوز رنگ‌ها و اشکال را به یاد می‌آورد و عاشق طبیعت و کوهستان است. او اغلب به همراه عمه‌اش به کوه می‌رود و تلاش می‌کند با استفاده از حواس قوی خود در تعامل با طبیعت، دنیایی را بشناسد که دیگران از درک آن عاجزند.
لوچو در طبیعت احساس رهایی می‌کند و کوهستان را حتی بهتر از خودش می‌شناسد. جوری با اعتمادبه‌نفس در کوه قدم می‌زند که دیگران در شهر و با چشمان باز نمی‌توانند چنان با اطمینان راه بروند.

روزی از همین روزهای گردش، شکارچیان بی‌وجدان عقابی را شکار می‌کنند که «زفیر» نام دارد. ابتدا به نظر می‌رسد همه چیز از دست رفته و کاری از کسی برنمی‌آید، اما لوچو با تکیه بر توانایی‌هایش سعی در نجات زفیر دارد…