«طاهره» دختری بیست و دو ساله است که وظیفه‌‌ نگهداری از مادر بیمارش را به عهده دارد. او در ابتدای سال تحصیلی ۱۳۵۲، به همراه برادرش، وارد دانشگاه می‌شود. برادرش نیز به عضویت یکی از گروه‌های انقلابی درآمده است.
طاهره در دانشگاه در رشته‌‌ حقوق پذیرفته می‌شود. باوجودِ مخالفت‌های برادرش –احمد- که اصرار دارد طاهره به دانشگاه نرود، مادرش اجازه‌‌ی دخالت به او نمی‌دهد و طاهره وارد دانشگاه می‌شود؛ همان دانشگاهی که احمد هم در آن مشغول تحصیل است. احمد در دانشگاه پیوسته مراقب طاهره است و او را به‌سبب صحبت با یکی از هم‎‌‌‌کلاسی‌هایش «مرضیه» شماتت می‌کند.
مرضیه که از رفتار احمد رنجیده است، از روی عصبانیت پرده از راز احمد برمی‌دارد و طاهره، پس از شنیدن این حقیقت تلخ، از هوش می‌‌رود…