«کوتوله» تجسم خباثت است. او از عشق گریزان است و بیزار. از اندوه همسایه شاد می‌شود و از شادی‌اش اندوهگین. او تشنه‌ خون است و بانی نفرت. بارها ذات زشت و کریه خویش را با این گفته‌ی تکان‌دهنده در معرض نمایش می‌گذارد که «در عطش خون، آتش گرفته و می‌سوزم». با این همه، شگفتا که سخنان این کوتوله‌ی خبیث و وراج گاهی عجیب بر دل می‌نشینند. چنانچه گاهی به جسارت او در بیان برخی از مطالب که خود نیز همواره در دل داشته اما از گفتنشان ترسان بوده‌ایم، غبطه می‌خوریم.