ژو، مخفف ژوسلن است. مردی که بیست‌ویک سال می‌شود شوهر من است. او شبیه ونان تینو ونان تینی است. همان جوان خوش برو رویی که در فیلم هالو نقش میکی الکن و در فیلم آقای گانگستر نقش پاسکال را بازی می‌کرد. او از زمان افتتاح کارخانه هاگن داتز در سال ۱۹۹۰ در آنجا کار می‌کند. دوهزار و چهارصد یورو در ماه درآمد دارد. رویای تلویزیونی صفحه تخت به جای تلویزیون قدیمی «رادیولا»یمان را در سر می‌پروراند، رویای داشتن یک خودروی پورشه کاین، نصب آتش‌دانی در سالن، مجموعه کامل دی وی دی های جیمزباند، یک ساعت مچی تاریخ نگار کاسیو، و نیز زنی زیباتر و جوان‌تر از من. اما این یکی را به من نمی‌گوید. ما دو فرزند داریم. در واقع، سه تا. یک پسر، یک دختر و یک جسد.