«آقای زنجبیلی» که چهل و پنج سال سن دارد، هنوز در یک اتاق مجردی زندگی می‌کند. وی به‌واسطه یکی از آشنایانش به نام «آقا سنجر» مطلع می‌شود که دایی‌اش قبل از مرگ، نصف سهام یک کارخانه خودروسازی را به نام او کرده است. به دنبال این اتفاق، زنجبیلی که یک گیاه‌خوار متعصب و بی‌منطق است و درضمن خودش را عضو انجمن گیاه‌خواران طرفدار گاو می‌داند، به محض تکیه‌ زدن بر مسند ریاست، پخت‌وپز و خوردن هر نوع غذای گوشتی را در رستوران کارخانه ممنوع می‌کند.
ازطرفی «آقا سنجر» که می‌بیند زنجبیلی دم و دستگاهی برای خودش به هم زده، فرصت طلبی‌اش گُل کرده و با استفاده از مختصر آشنایی و رفاقتش با او، موفق می‌شود که دست پسرش «اردشیر» را به عنوان آبدارچی قسمت امور مالی در کارخانه بند کند. همچنین برای این که پسرش بتواند نردبان ترقی را زودتر طی کند، به او یاد می‌دهد که برای جلب اعتماد رئیس خود، به دروغ، روی یک تکه کاغذ بنویسد که یک النگوی طلا پیدا شده و آن را روی دیوار آبدارخانه بچسباند.

اما از بخت بد، رئیس امور مالی «آقای میثمی» که دست اردشیر را خوانده، ادعا می‌کند النگوی زنش گم شده و از اردشیر می‌خواهد که برود و آن را برایش بیاورد. اما اردشیر که می‌داند النگویی در کار نیست، مجبور می‌شود نشانی‌های عجیب و غریبی از النگو بدهد به این امید که آقای میثمی دست از سرش بر دارد، ولی میثمی کوتاه نیامده و به این ترتیب اردشیر در موقعیت ناگواری قرار می‌گیرد.