«عالیه» بعد از مرگ شوهر طمعکارش -حشمت خان- متوجه می‌شود او خانواده دیگری هم دارد و حشمت خان همه دارایی‌اش را به آن‌ها بخشیده است. ازطرفی پسران عالیه که در اروپا زندگی می‌کنند، دائم به مادر پیرشان فشار می‌آورند که برای آن‌ها پول بفرستد.
شبی عالیه در خواب می‌بیند که با شوهر اولش -الله یار- و پدرش -حاج ابوالقاسم- در مجلس تعزیه هستند و از دست کارهای او بسیار ناراحت‌اند. عالیه که زن مستبدی است و کم و بیش مستأجرهای خودش را آزار می‌دهد، بعد از این خواب کمی به خودش آمده و قصد می‌کند تا هر طور که شده قبر الله یار را که تقریبا پنجاه سال پیش گم شده است، پیدا کند. برای این کار به «اکبر» و «علی» -دو باجناق بازنشسته که با هم زندگی می‌کنند- که از دوستان الله یار بوده اند، مراجعه می‌کند. آن‌ها هم قول می‌دهند به او کمک کنند. در مقابل عالیه هم قول می‌دهد تا مخارج زندگی آن‌ها را بپردازد.
دختر جوان ناشناسی به خانه عالیه می‌رود و او را به بیمارستان می‌برد تا با پدرش –مصطفی- ملاقات کند. بیمار در حال مرگ است و سعی دارد تا به عالیه بفهماند که دقیقاً الله یار در کجا به خاک سپرده شده است. او از یک امام زاده و از یک درخت و یک علامت مخصوص صحبت می‌کند، اما اجل مهلت نداده و با حرف‌هایی ناتمام دار فانی را وداع می‌کند.
از سوی دیگر عالیه از خرج و مخارج بیهوده‌ای که این دو پیرمرد برایش تراشیده‌اند، ناراحت است و بین آن‌ها مشاجره سختی در می‌گیرد .