«مرگ با کمی تاخیر» که در ایران با نام «درنگ مرگ» نیز شناخته شده است، نوشته­ «ژوزه ساراماگو»، نویسنده پرتغالی برنده نوبل ادبیات و خالق رمان‌های معروف کوری و بینایی است. ساراماگو در این رمان یک وضعیت خارق‌العاده دیگر را به رشته تحریر درآورده است. وقفه در مرگ انسان‌ها…

در داستان مرگ با کمی تاخیر روزی می‌رسد که دیگر کسی نمی‌میرد. سال به پایان می‌رسد، بی­‌آن‌که هیچ گزارش ناگواری از وفات کسی به ثبت رسیده‌باشد، اما اتفاقی در جریان است که از مرگ ناگوارتر است. انبوه زخمی‌ها و مجروحانی که در تصادفات و اتفاقات گوناگون در حال خون­ریزی‌اند، بدن‌هایی که بر اساس تمام قوانین منطقی ریاضیات جهان، بدون هیچ تردیدی، می‌بایست مرده باشند؛ اما علی‌رغم جراحات عمیق و وضع ظاهری اسفناک­‌شان، هنوز هم زنده‌اند. بیمارستان‌ها پر شده از آدم‌هایی با جراحات عمیق کشنده که نه می‌میرند و نه بهبود پیدا می‌کنند.

در کم‌ترین زمان ممکن، این مسئله به روزنامه‌ها، رادیو و تلویزیون کشیده می‌شود و کشور در وضعیت بحرانی قرار می‌گیرد. مردم ابتدا از این اتفاق خوشحال می‌شوند اما در ادامه حوادثی پیش می‌آید که آرزو می‌کنند زندگی به روال سابقش برگردد و به نوعی مرگ به آرزویی دست‌نیافتنی تبدیل می‌شود.

مرگ با کمی تاخیر هم مانند رمان‌های دیگر ساراماگو با یک اتفاق فراطبیعی آغاز می‌شود. ساراماگو این بار مرگ را به بازی می‌گیرد. این که اگر مرگی در کار نبود چه اتفاق‌هایی در زندگی انسان می‌افتاد. او آینده جهان را به مرگ موجودات زنده به زوال عادی‌­اش وابسته می‌داند. این اثر در عین داستانی بودن، بسیار فلسفی است. قوه تخیل ژوزه ساراماگو در کنار شناختش از رفتار انسانی این اثر را در ذهن مخاطب ماندگار می‌کند.