«مرگ در ونیز» داستانی زنده، تمثیلی و تکان‌دهنده است. این اثر گرچه در نگاه اول، فقط یک سرنوشت را روایت می‌کند، گوشه‌ای از کژتابی‌های جامعه اروپایی را در سرآغاز قرن بیستم، قرن جنگ و انحطاط نیز به تصویر می‌کشد،‌ همچنین شهر ونیز را در چهار سویی میان آسیا، اروپا، گذشته و اکنون،‌ به آینه تمام نمای یک دوران بدل می‌کند.
در « مرگ در ونیز»، شخصیت اصلی داستان، در جدایی خود خواسته از زندگی و کشش به سوی زیبایی هنری، به آغوش مرگ رانده می شود. شخصیت این داستان، که ذهن و خیالش به تسخیر خواب‌هایی متأثر از مرگ و ماوراء در آمده است، گویی در پیروی ناخودآگاه از این خواب‌ها، در گردشی بعد از ظهری، با سفیر مرگ روبه‌رو می‌شود و این پیک دیار ارواح در روند داستان هربار در نقابی و هیأتی او را به جایی می‌کشاند که در آنجا مرگش مقدر شده است.پ
مرگ در ونیز؛ داستان زندگی یک نویسنده مسن آلمانی- به نام « گوستاو فن آشنباخ»- متعلق به خانوادهای اصل و نسبدار و از طبقه بورژوای آلمان است. مرگ آشنباخ در ونیز، آنگونه که در این اثر به نمایش گذاشته مى‌شود، از عناصر مختلف و متنوعى ترکیب شده، که براى درک صحیح آن باید همه این عناصر را به درستى شناخت.
آنچه در این رمان به‌نمایش گذاشته مى‌شود، هم «انحطاط یک خانواده» است و هم نیست. یعنى ظاهر آن انحطاط یک خانواده است، ولى سقوط و تباهى و گرایش به مرگ که در زندگى این خانواده و در جسم افراد آن به نمایش درمى‌آید، در حقیقت یعنى در مفهوم نمادین تصویر گرایش هنر است به مرگ و تباهى.