«ملال آور» یا «ملال انگیز» نوشته آنتوان چخوف و ترجمه «آبتین گلکار» است. این اثر، یادداشت‌های یک مرد سالخورده است؛ یک استاد سالخورده و عالی‌رتبه دانشگاه پزشکی. چخوف، در این رمان، داستان پیرمردی را روایت کرده که زندگی‌اش را مانند یک تابلوی هنری می‌دیده و حالا می‌خواهد آن را بی‌نقص به پایان برساند اما در سایه کسالت‌ها و ملالت‌هایش موفق نمی‌شود چنین کند.
این پیرمرد، در روسیه، پروفسور ممتازی است و «نیکالای استپانویچ فلانی» نام دارد. او آن‌قدر نشان و مدال روسی و خارجی دارد که وقتی ناچار می‌شود همهه آن‌ها را به سینه‌اش بیاویزد، دانشجویان به لقب «کثیرالنشان» مفتخرش می‌کنند. آشنایان این پروفسور، از برجسته‌ترین اعیان و اشراف هستند.
«نیکالای»، در این رمان، از زندگی‌اش می‌گوید، از فرزندانش و زنش که هر روز کنار او می‌نشیند و بابت همه چیز غر می‌زند، از خرج و مخارج و هزینه‌ها گرفته تا اوضاع کاری و سلامتی‌اش و هرچه تعریف میکند، شکاف میان وجهه اجتماعی جذاب و زندگی شخصی‌اش. او غیر از خانه، خانواده و دل‌مشغولی‌های دانشگاه، یک دل‌مشغولی دیگر هم دارد. «کاتیا»، دختر دوست چشم‌پزشک اوست که از مدت‌ها پیش سرپرستی‌اش را بر عهده داشته است. این دختر، هوشمند، زیبابین و عاشق تئاتر است. بخشی از این کتاب، قصه کاتیا و علاقه پیرمرد به او و دنیایش است؛ دختری ماجراجو. خانواده پیرمرد از این دختر نفرت دارند.