«مویه در باغ» قسمتی از خاطرات خانم «اقلیم امیدیان»، بانوی جان‌باز ایلامی، است که راضی به تحمل دردی جان‌کاه می‌شود؛ جراحتی که صورت او را از بین می‌برد، اما شوق او به زندگی را نه!
زنان درطول تاریخ همواره راویِ قصه‌های قهرمانی کسانی بودند که جان‌‌نثاری کرده‌اند؛ ایستاده‌ترین راویان تاریخ. اما گاه، زنان قهرمانی هستند که درمیان میدانِ خود جان‌نثاری می‌کنند و قصه‌ آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها را نسل‌های بعد، سینه‌به‌سینه نقل می‌کنند؛ قهرمانان لطیفی که چه در میدان مادری و چه در میدان جان‌بازی ایستادند و سربلند شدند.
«اقلیم امیدیان» تصویر درد است و خطی از قصه‌ اقلیمی است که همیشه حکایتش سربلندی و شجاعت و صبر بوده و خواهد بود.