حسام آهنگر ده سواد نداشت. او می‌خواست برای پسرش که در مشهد است نامه‌ای بنویسد.
حسام آهنگر می‌خواست هر جور شده کسی را پیدا کند تا برای پسرش که در مشهد زندگی می‌کرد نامه بنویسد. توی ده فقط چند نفر سواد خواندن و نوشتن داشتند: پیش نماز، مکتبدار ده، درویش علی که شعر هم می‌گفت، حاجی محمد و بقال محل. بقیه مردم ده سواد نداشتند.
حسام از بقالی کاغذ و پاکتی خرید تا بقال برایش نامه بنویسد، اما شاگرد بقال گفت که بقال به شهر رفته و به این زودی‌ها برنمی‌گردد. حسام آهنگر مجبور شد به مکتب‌خانه برود و از مکتبدار کمک بگیرد. اما مکتبدار گفت که سرش شلوغ است و باید به شاگردانش درس بدهد.
مکتبدار از جواد که یکی از شاگردانش بود خواست تا برای حسام نامه بنویسد. جواد همه صحبت‌های حسام آهنگر را برایش در نامه نوشت…
.