مینو و مادرش مقابل مسجد جامع عباسی نشستن. مینو مهارت بسیار خوبی در جفت‌وجور کردن جورچین داره و ذهنش پیش جورچین جدیدشه. مادربزرگ از زیبایی و قدرت دست کاشی‌کار، با اشاره کردن به نمای مسجد جامع حرف می‌زنه… مینو یه‌دفعه نگران می‌شه!

با خودش فکر می‌کنه اگه یه روزی او هم مثل معمار همچین نمای زیبایی بسازه، دست‌هاش خسته می‌شن!
و بعدش دست‌هاش دیگه نمی‌خوان برای مینو باشن.

تا این­که یه روز دست‌هاش فرار می‌کنن…!