داستان درباره رنج‌های کور مادرزادی است که رفته رفته با دنیای خارج آشنا می‌شود و با آن انس می‌گیرد. برای او حس لامسه و حس شنوایی تنها وسیله شناخت شکل نزدیکان، مردم، جهان و طبیعت و حتی رنگ‌هاست. آرزوی دیدن جانش را می‌سوزاند. اما رنج او هنگامی شدت می‌یابد که اشتیاق دیدار دلدار نازنین کاسه صبرش را لبریز می‌کند.