داستان کوتاه «ابن حقّان بخاری و مرگ او» که منتخبی از کتاب «هزار تو»ی بورخس است به راستی یک «بازی زبانی» در قالب داستان است. هدف نویسنده در این روایت، امکان بازی دادن خواننده و شرکت وی در قرائت داستان و در همان حال، به بازی گرفتن او است. او همان کار را با خواننده خود می­‌کند که گربه، با موش و پیش از خوردن او. هدف بورخس اشاره به یک تجربه، رخداد و واقعیت اجتماعی و تاریخی نیست، زیرا بورخس را با واقعیت بیرون، کاری نیست. او می­‌خواهد تجربیات منحصر به‌­فرد خود را در پهنه داستان­‌نویسی بر خواننده آشکار کند و به او بیاموزد که چگونه باید داستانی را قرائت کرد. طبق معمول، او در داستان، از معمایی سخن می­‌گوید. البته وی برای حل این معما، شخصیت‌هایی دارد که همگی در حل این معما، انباز می­‌شوند. با این همه، واپسین و جامع‌ترین قرائت از آن ِ خواننده است.