پس پای خویش را پیش برد و پایش بر طبق شیشه برآمد. طبق در جایی بود بلند، به زمین بیفتاد و آنچه که شیشه بر طبق اندر بود بشکست. برادرم جامه بدرید و بر سر و روی خویش زد. مردم را کار او عجب آمد و نمی‌دانستند که سرمایه و سود او به زیان رفته. پس برادرم با آن حالت عجیب ایستاده همی گریست که زنی بدیع الجمال که بر استری سوار بود پدید آمد و بوی عبیر و مشک او کوی و محلّه را معطّر ساخت و چون آن زن شیشه‌های شکسته بدید دلش به حالت برادرم بسوخت و به وی رحمت آورده از حالتش باز پرسید. گفتند: طبقی شیشه برنهاده بود که معاش از آن بگذراند، شیشه‌های او بدین سان که می‌بینی بشکستند. در حال زن به یکی از خادمان گفت: هر چه زر با تو هست بدین مسکین بده. خادم بدره بدو داد. چون بدره بگشود، پانصد دینار زر در بدره یافت. نزدیک شد که از فرح و شادی بمیرد. آن زن را ثنا گفت و شکر نعمت به جا آورد. آن گاه برخاسته به منزل خود باز آمد. چون بنشست در بکوفتند. در بگشود، عجوزی را دید که هرگز ندیده بود. عجوز با برادرم گفت: هنگام نماز است و من وضو ندارم. مرا به منزل خود راه ده که وضو بگیرم. برادرم او را اجازت داد. هر دو به خانه اندر آمدند، ولی برادرم از غایت فرح پای از سر نمی‌شناخت. چون عجوز وضو گرفت به همان جا که برادرم نشسته بود رفته نماز کرد و برادرم را دعا گفت و شکر احسان به جای آورد.