«وُلپن» اثر «بن جانسون» نمایشنامه‌ای است با تعداد زیادی شخصیت. کشمکش میان شخصیت‌ها و کیفیت ارتباط آن‌ها عامل اصلی در پیش‌بردن ماجراهای این نمایشنامه است. وُلپن، شخصیتِ محوری نمایشنامه سرشار از مکر، حیله، خصلت‌ها و صفت‌های رذیلانه است. بن جانسون  با پرداختن به این شخصیت، نگاه انتقادی خود را به جامعه و آدم‌هایش آشکار کرده است. بن جانسون در این نمایشنامه راوی جامعه و آدم‌هایی است که برای رسیدن به منافع بیشتر دست به هر کاری می‌زنند.

«عبدالحسین نوشین»، این نمایشنامه را در آغاز دهه بیست شمسی ترجمه کرد و آن را در فروردین ۱۳۲۳ به‌عنوان برنامه افتتاحیه «تئاتر فرهنگ» روی صحنه برد. گفته شده که اجرای این نمایش تأثیر شگرفی بر فضای فرهنگی پایتخت گذاشت و گروهی از تماشاگران نخبه‌گرا که میانه‌ای با تماشاخانه‌های لاله‌زار نداشتند، به دیدن این نمایش ترغیب شدند.

شخصیت‌های این نمایش عبارت‌اند از «وُلپن، «مسکا»، «ولتر»، «کروینو»، «کرباچیو»، «لئون»، دادرس، سرپاسبان، «کلمبا»، «کانی‌نا»، نوکران ولپن، کارمندان دادگاه و پاسبان‌ها.