اون روز دیکته داشتیم. خبر شلوغی‌های انقلاب در تهران، شنیده می‌شد؛ اما در روستای ما خبری نبود.
رئیس پاسگاه آدم خیلی بداخلاقی بود، با این حال شعارنویسی کم‌کم داشت همه‌‌‌‌‌‌گیر می‌شد. در مدرسه‌ ما هم کم‌وبیش شعارها دیده می‌شدن. تا این‌‌‌‌‌‌که یک روز اتفاق عجیبی افتاد: دو ماشین با چند مامور وارد حیاط مدرسه شدند. اونا یه تخته سیاه با خودشون آورده بودن. با دیدن اون هزارجور فکر به ذهن ما رسید. هرکس چیزی می‌گفت و حدسی می‌زد. من ناخودآگاه به یاد شعارنویسی‌های مدرسه افتادم.