پدر و مادر بودن و تربیت فرزند یک غریزه نیست، بلکه علم، هنر و فن است که باید آن را فراگرفت. با پرورش و تربیت صحیح فرزندان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مان می‌توانیم سعادت جامعه‌ی بشری را تضمین کنیم و هیچ جایگزین و روش دیگری برای آن وجود ندارد.
تقریبا هیچ پدر و مادری وجود ندارد که خوبی و خوش‌بختی فرزندش را نخواهد. همانند تمام امور زندگی، «پدری و مادری» یک فن آموختنی است. اما متاسفانه بعضی پدرها و مادرها حاضر نیستند برای عزیزان و نور چشمان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان چند ساعتی وقت بگذارند و این فن و هنر را بیاموزند.
این وظیفه، همچون رانندگی، مسئولیتی همیشگی است و یک لحظه غفلت، عواقبی ناگوار و گاه جبران ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ناپذیر، به وجود می‌آورد.