«پلکان» یک نمایشنامه ایرانی به قلم یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌نویسان ایران است؛ اکبر رادی. این نمایش‌نامه درباره پروسه شکل‌گیری یک سرمایه‌دار از آغاز تا لحظه فروپاشی او است. پلکان را یک تراژدی اجتماعی و واقع‌گرا دانسته‌اند که در پنج تابلوی به‌هم‌پیوسته تنظیم و نوشته شده است.

گفته شده است که اکبر رادی برای آن­‌که به واقع‌گرابودن اثرش صحه بگذارد، در ابتدای نمایش‌نامه «پلکان»، مقدمه‌ای نوشته که در آن اشاره به رسیدن سه قطعه عکس متفاوت از رشد و شکوفایی یک سرمایه‌دار می‌کند. این عکس‌ها را دانشجویی بدون نام برایش می‌فرستد و اکبر رادی پس از مدت‌ها فکر کردن درباره برداشت و تفسیر خود از آن‌ها، به طرح و نوشتار پلکان می‌رسد. او برای آن­که ادله‌اش منطبق با واقعیت باشد، از آدم‌های قابل‌لمس و حقیقی می‌خواهد در تابلوهای نمایش‌نامه حضور داشته باشند؛ آدم‌های روستایی و کارگر، آدم‌های دلال‌صفت و مال‌اندوز، آدم‌های روشن و آگاه و آدم‌های ظالم و ویرانگر که هر روز در چهار گوشه دنیا قابل‌مشاهده هستند و انگار ترکیب و ساختار دنیا طوری است که با گذر زمان باز هم همین اتفاقات به‌گونه‌ای دیگر در حال جریان است.