فریبا، خانمِ خانه، به رابطه‌ی پنهانی مه‌لقا –خدمتکارش- که از کودکی در خانه‌ او پرورش یافته، با سهراب -یکی دیگر از خدمتکاران خانه- پی می‌برد و مه‌لقا را از ادامه‌ی دیدار با سهراب در پناهگاه داخل باغ منع می‌کند.
سهراب، عشق پنهانش را به مه‌لقا ابراز می‌کند. فریبا از مه‌لقا می‌خواهد که سهراب را بعد از مدت‌ها به خانه دعوت کند. فریبا از سهراب می‌خواهد که مه‌لقا را فراموش کند. سهراب برخلافِ همیشه، در مقابل خواسته‌‌ فریبا می‌ایستد….
«آرام» دختر جوانی است که وارد این جمع می‌شود و به فریبا می‌فهماند که از اقوام اوست. مه‌لقا از حضور آرام ناراحت است و به او حسادت می‌کند.
فریبا، به کمک مه‌لقا، خاطرات رازآمیزش را که سال‌ها پنهان کرده بود، مکتوب می‌کند. در ادامه، سهراب و آرام با هم ملاقات می‌کنند و مه‌لقا از این ملاقات احساس شکست می‌کند.
فریبا در خاطراتش، ماجرای بچه‌هایی را تعریف می‌کند که در زیرزمین خانه‌ پدری‌اش زندانی بودند و بدون هویّت به زندگی‌شان ادامه می‌دادند و به‌‌دستِ پدرش سربه‌‌‌نیست می‌شدند.
سهراب از گذشته‌ خودش در این خانه برای آرام صحبت می‌کند و به زخم کهنه‌‌ای پی می‌برد که در فریبا و مه‌لقا هم وجود دارد.
مه‌لقا هم با سرخوردگی و ناراحتی رابطه‌ صمیمانه‌ای را بین سهراب و آرام حدس می‌زند.