«کبوتر» داستان پیچیده‌ای نیست. ممکن است حکایت همه‌ انسان‌های مبتلا شده به زندگی مدرن باشد. این‌‌‌‌‌‌که انسان امروز نمی‌تواند حتی حضور یک کبوتر -که نماد صلح و دوستی، معصومیت و زیبایی است- را تحمل کند.
«یوناتان» نگهبان بانک است. او روزی هشت ساعت جلوی درِ بانک می‌ایستد و بدون هیچ‌گونه ارتباطی با مردم، به آن‌‌‌‌‌‌ها نگاه می‌کند. نظردادن درباره‌‌ این‌‌‌‌‌‌که آیا واکنش یوناتان به حضور آرام یک کبوتر جلوی اتاقش طبیعی‌ است یا نه، قضاوت سختی نیست. او حصار محکمی به دور خود کشیده است و نمی‌خواهد به این حریمِ سخت تجاوز شود.
این داستان، روایت یک روز از زندگی یوناتان است؛ با اتفاقاتی که در کودکی‌اش، در دوران جنگ، برایش پیش آمده و حوادثی که پس از ازدواج زودهنگامش رخ داده است.
او کوچ کرده و به شهر آمده است و زندگی خود را در حالتی کاملا منزوی، در اتاقی کوچک، در طبقه‌ ششم یک ساختمان سپری می کند و حالا پس از سپری شدن سال‌ها زندگی منظم و تکراری، اتفاقی زندگی‌اش را دگرگون می‌‌‌‌‌‌کند. این اتفاق چیزی نیست جز حضور یک کبوتر در راهروی ساختمان، به فاصله‌ دو سه متریِ اتاقش!
یوناتان، نماد انسان امروزین است. از تنهایی به ستوه آمده و کودک کهنسالی‌ است که دوست دارد احساس آرامش کند. انسانی که فارغ از همه‌‌‌‌‌‌‌ بایدها و نبایدها، می‌‌‌‌‌‌‌خواهد آزاد زندگی کند و هیچ تعهدی نداشته باشد.