بعد از کنار رفتن سلسه مادها «کوروش» به قدرت رسید. پادشاه جوان که هماره رویای ساختن آرمان‌شهر خود را داشت، به سوی بابل رهسپار شد و با منحرف کردن آب فرات که از میان بابل می‌گذشت، سپاه خود را وارد شهر کرد. سرانجام بابل تنها در یک شب، فتح شد.

بعد از کنار رفتن «سلسه مادها» و به قدرت رسیدن «کوروش»، پادشاه کشور لیبی با تکیه بر کمک‌های یونان، تصمیم گرفت به ایران حمله کند و به گمان خودش شاه جوان و بی‌تجربه ایران را شکست دهد، اما در عمل چنین نشد و مجبور به پذیرفتن شکست شد. با این پیروزی، حالا ایران به عنوان قدرتی نوپا و در عین حال جدی، در جهان مورد توجه قرار گرفت.

کوروش که همواره رویای ساختن شهری آرمانی را در سر داشت، به سوی بابل رهسپار شد. سرزمین رویایی که به گفته تاریخ، حدود بیست قرن به دست هیچ مهاجمی نیفتاده بود. همه چشم‌ها به سوی این منطقه بود تا ببینند این‌بار بابل در برابر این مهاجم زیرک چه می‌کند. شب بود و در کاخ پادشاهی جشنی برپا بود؛ همه درباریان با خیال آسوده از دروازه‌های استوار، به شادی مشغول بودند که ناگهان سپاه کوروش، چون مور و ملخ، وارد شدند. سرانجام بابل، دربرابر خرد جنگی کوروش، به زانو درآمد و با کم‌ترین خون‌ریزی، تنها در یک شب، فتح شد.

کوروش با منحرف کردن آب فرات که از میان بابل می‌گذشت، سپاه خود را از طریق رود فرات وارد شهر کرد. اینک دیگر همه کشورها خودشان را از اتحادی ناخواسته با امپراتوری ایران ناگزیر می‌دیدند. کوروش که وضع را چنین دید، تصمیم گرفت در برابر این اتحاد جنوب و غرب، متحدانی از شمال و شرق برای خود پیدا کند.