دو مرد درویش که اهل خراسان بودن بصورت تصادفی با هم هم سفر و و هم مسیر میشن.
مرد چاق شکمو و پر خور ، مرد لاغر کم غذا و کم خور بود. اولی هر جا چیزی گیرش می اومد آب از دهانش سرازیر می شد، دست دراز می کرد و با اشتها می خورد. ولی دومی حتی پیش می اومد که دو شبانه روز چیزی نمی خورد و شکایتی هم نداشت…