در داستان «از پشت سیم‌های خاردار» نویسنده فقط از مبارزات یک مرد روایت نمی‌کند، بلکه از تلاش‌ها و ایثارگری‌های مادران و زنان کرد نیز سخن می‌‌گوید.

در یادداشت نویسنده‌ی کتاب آمده است:

درست یادم نیست این خاطره را چه کسی برایم تعریف کرده است، حتی اصلا مطمئن نیستم کسی تعریف کرده باشد، اما هنوز هم که هنوز است، بعد از دست‌‌کم ده سال، یک تصویر در ذهنم تکرار می‌شود: «زنی که گاری سنگینی را به زحمت به طرف گورستان حلبچه هل می‌دهد تا اجساد هر پنج عضو خانواده‌‌اش را دستِ تنها دفن کند.

این شاید سرچشمه‌‌ نوشتن از مردم کُرد بود، آغازی که به شکل عجیبی هنوز رهایم نکرده است.