تمام محیط زندان قصر در سکوتی عجیب فرو رفته بود. انگار همه چیز خاموش شده بود. پرنده‌ سفید دل‌دل می زد و در اطراف جایی که محمدصادق را بسته بودند، در رفت و آمد بود. پرنده‌ بی‌قرار به هر سو نگاه می‌کرد. لحظه‌ای بعد چند نفر از نگهبان‌ها با سرعت تمام در حالی که جسمی خونین را در پارچه هایی پیچیده بودند، از کنارش گذشتند.
یکی از آن¬ها گفت:
دستور چیه؟
دیگری گفت:
فرمانده گفت اصلا کسی به این نام هیچ وقت توی زندان نبوده.
دیگری گفت:
یعنی مثل بقیه؟
یکی دیگر گفت:
درست مثل بقیه، بدون هیچ نام و نشانی.
نگهبان‌ها همه رفتند و پرنده‌ سفید هم دیگر باید می‌رفت.
پرنده پرواز کرد، اوج گرفت، اوج گرفت و …