دل و روده چمدانم را با دقت بررسی می‌کنند. چیزی مشکوک و ترسناک، که نمی‌دانم چیست، در چمدانم است.

 انگشتی تهدیدکننده به اندرون چمدان من اشاره می‌کند.

– آلت قتاله

– کدام آلت قتاله؟ توی چمدان من؟

 بازرس با ماموری دیگر گفتگو می‌کند. خم می‌شوند و به تصویری مجهول روی صفحه‌ دستگاه بازرسی نگاه می‌کنند.

 بدرقه‌کننده‌ها از پشت دیوار شیشه‌ای سرک کشیده‌اند. آن‌ها که در اطراف من هستند پچ‌پچ می‌کنند. ته چشم‌های­شان پرسشی گنگ موج می‌زند. در یک آن تغییر شکل داده‌ام و به نظر موجودی خطرناک می‌آیم. گناهکارم و محکومیتم قطعی‌ست.

تروریست؟

 شاید. امکان هر فکر و هر کاری می‌رود.