+ پیش بیا وزیر ما
– گوش به فرمانم امیر
+ بازگوی از احوال ملک
– مردمان در امانند ، دشمنان افتاده و تسلیم و دوستان در عزت و تکریم ..
.. ناگهان صدایی ناشناس شنیده شد : خوشا احوال تو را امیر که نه دردی است نه غمی