«سکینه» به همراه پسرش، رستم، گوسفندانشان را به گلّه‌‌‌بُنه آوردند و چون اهالی بر این اعتقادند که ورود زن به گله‌‌‌بنه شوم و نحس است، آن‌ها گله‌‌‌بنه‌شان را کمی دیرتر از بقیه علم کردند.
ازطرفی، چند روز از شروع گله‌‌‌بنه‌ها می‌گذرد که یک شب به یکی از گله‌‌بنه‌ها دزد می‌زند و تمام گوسفندان آن گله‌‌بنه را می‌دزدند. ترس و وحشتی در بین بقیه‌ی صاحبان گله‌‌‌بنه‌ها به وجود می‌آید. «ساتیار» که بزرگ روستاست و همه او را به ریش‌سفیدی قبول دارند، تصمیم می‌گیرد که همه را جمع کند تا با هم مشورت کنند و چاره‌ای بیندیشند. «قباد و رمضان» هم گله‌بنه‌ی خود را نزدیک کوه و در محلی به نام «تنگ نم» زدند و آن‌ها هم از بقیه دور هستند.