ماجرا از زبان عباس بیان می شود:
«تو اون سال‌ها دوچرخه خیلی کم بود و داشتنش برای خیلی‌ها آرزو بود. بیشتر بچه‌ها دوچرخه کرایه می کردن و باید سر ساعت اونو به صاحب مغازه برمی‌گردوندن…».