ضربان قلب كشتی آهسته تر و آهسته تر می‌شد. اندازه دما از چند هزار شروع به پاپین رفتن كرد. دیگر پرّه‌ پروانه ‌ها دیده نمی‌شدند. صدای دماسنج تغییر فصل را ‏نوید می‌داد. افراد كشتی همه در یک فكر فرو رفته بودند. باید از آتش شعله‌ور، از این گرمای ذوب كننده، از این نور زرد و سفید، دوری و دوری گُزید. اینک به سوی سرما و تاریكی به پیش. شاید ظرف بیست و چهار ساعت مجبور شوند بعضی از سامانه‌­های خنک كننده را خاموش كنند و زمستان را نابود سازند. دیری نمی‌پاید كه به شبی سرد خواهند رسید و لازم می‌شود كه گرمایی را كه همچون فرزندی تولد نایافته با خود آورده‌اند به درون كشتی جاری سازند….