باد سوزانی که می‌وزید، خاک و شن داغ را مخلوط می‌کرد و بصورت مسافران می‌پاشید. آفتاب می‌سوزاند و می‌گداخت. آهنگ یکنواخت زنگ‌های آهنین و برنجی شنیده می‌شد که گام‌های شتران با آن‌ها مرتب شده بود. گردن شترها لنگر برمی‌داشت، از پوزهٔ اخم‌آلود و لوچهٔ آویزان آن‌ها پیدا بود که از سرنوشت خودشان ناراضی هستند.