در یکی از روزهای عادی هفته، اتفاقی غیرعادی رخ داد. صبح همان روز ژاندارمی با چشمان اشک آلود نزد من آمد و گفت ژوزف اِستویچ، بازرگان مشهور شهر، دیشب فوت شده و همه ی شهر در حال آماده شدن برای مراسم تدفین اویند و من هم باید به مراسم بروم و درباره آقای نیکلای سخنرانی کنم. این دستور رئیس ژاندارمری بود و با وجود مخالفتهای من او باز هم اصرار کرد. او برای دانستن جزئیات زندگی و خدمات آقای استویچ، مرا به نزد کشیش فرستاد، اما..