«میزگرد» داستان بیهودگی است. آدم‌­های بیهوده. جلسات بیهوده. حرف­‌های بیهوده. لقب­‌های بیهوده. افاده­‌های بیهوده. و در نهایت دنیای بیهودگی.

آدم‌­هایی که نمی­‌دانند چه هستند ولی می­‌خواهند به همه بفهمانند که مهم هستند. کلماتی را به‌­کار می‌­برند که خود معنی دقیق و زمان کاربرد آن را نمی‌­دانند و فقط آن­‌ها را حفظ کرده‌­اند و همین‌­طور پشت سر هم کلمات قلمبه ردیف می­‌کنند. هم­دیگر را استاد و پروفسور خطاب می­‌کنند، بدون آن­‌که حتی بدانند برای استاد شدن باید چه مراحلی را پشت سر گذاشت.