«هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می‌شود» از ذهن پیرمردی آغاز می‌شود که دچار آلزایمر شده است. او تقریبا تمام گذشته خود را به باد فراموشی داده و خاطراتش هر روز کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شود. تنها دلخوشی‌ این پیرمرد، نوه محبوبش است که روزها را با وی سپری می‌کند. خاطرات جدیدی که او با نوه‌اش دارد گویی یگانه عنصری است که وی را به این جهان دلبسته نگه می‌دارد.