روزی که من مردم پنجشنبه بود، کمی مانده به ساعت دوازده. من 33 ساله با قدی بلندتر از متوسط و اندامی متناسب، تقریبا بور با چشمانی روشن و پوست سفید، مهندس معمار با مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه تهران، آرشیتکت پاره وقت یک دفتر معماری قدیمی و نسبتا خوشنام در پایتخت، علاقه مند به موسیقی و ادبیات که در مهمانی ها پشت پیانو می نشستم و با زدن قطعه ی خواب های طلایی توجه حضار به خصوص خانم های مجلس را جلب می کردم …