در داستان «گل‌های داوودی» با توانایی خارق‌العاده‌ نویسنده برای کاوش در پیچیدگی‌های ذهن زنان روبه‌رو هستیم. این توانایی تا جایی مشهود است که خواننده به طور کامل با مسیر ذهنی شخصیت زن داستان همراه می‌شود و همه چیز را از زاویه دید او تماشا می‌کند. ناامیدی‌ها، احساسات و حسرت‌هایی که قهرمان زن این قصه‌ تجربه می‌کند، برای مخاطب نیز کاملاً ملموس هستند. نویسنده به جای قضاوت حالات و روحیات زن‌ قصه‌هایش، ما را در مسیری می‌اندازد که بتوانیم تمام این اتفاقات را درک کنیم و دریابیم که رفتارهایی که از این زن می‌خوانیم، ناشی از کدام اتفاقات و تجربیات هستند. گل‌های داوودی مملو از استعاره و نمادهایی هست که مفاهیم مختلفی را بازتاب می‌دهد. این داستان با بیانی هنرمندانه و نگاهی واقع‌گرایانه به مبارزات زنانی که مردسالاری آن‌ها را به ستوه آورده، پرداخته است.