دو بچه کبوتر بودند که با هم دوست بودند. آن­ها زندگی خوشی داشتند. نام آن­ها «بازنده» و «نوازنده» بود.

یک روز بازنده به نوازنده گفت بیا برویم بالای آن کوه بلند ببینیم آنجا چه خبر است؟

نوازنده گفت: نه برادر ممکن است آنجا برای ما خطری داشته باشد. تازه همه جا آسمان همین رنگ است. ما اینجا آزادی و امنیت داریم. چرا به محل غریب برویم و در غربت غم و ناراحتی را تحمل کنیم؟
اما بازنده رویای سفر در سر داشت،می­خواست دنیا را ببیند…

این داستان آموزنده از «کلیله و دمنه» توسط «مهدی آذر یزدی» ساده­نویسی شده و برای کودکان سال آخر دبستان مناسب است.